Υψώνω τα χέρια μου

και αγκαλιάζω τον άνεμο,

που σηκώθηκε απόψε νωρίς

απ’ τη νιρβάνα του.

Γύρεψε να σβήσει

τους μακρινούς ήχους τού απομεσήμερου,

αλλά και τη φωνή σου,

που αντηχεί ακόμη

στα άδεια κελιά των λέξεων,

στη στενή ατραπό,

που στέκεται εμπρός μου.

Σε μία στροφή,

τα φώτα τής πόλης.

Ελπίδες, που ρήμαξαν,

ο γυρισμός.

*Πηγή φωτογραφίας: Σε δρόμο στην Άνω Πόλη το 1917.  http://thessaloniki.photos.vagk.gr/el/