Στην Εθνική Τράπεζα

Αντώνης Ε. Χαριστός

Να μπω ή να μην μπω, σκέφτομαι,
καθώς στέκομαι στο πλατύσκαλο τής τραπέζης,
αναπνέοντας εδώ και δυο τρία λεπτά
τον δροσερό αέρα τής οδού Κοραή.
Εισπνέω, εκπνέω και όλο κοιτώ
στρέφοντας τις κόρες των ματιών
πότε δεξιά και πότε ζερβά,
παρατηρώντας τον δημόσιο χώρο.

Βγάζω με τ’ ακροδάχτυλα,
απ’ την αριστερή φόδρα τού σακακιού,
ένα κέρμα των δύο δραχμών.
«Γράμματα μπαίνω, κορόνα δεν μπαίνω», μουρμουρώ
και το ρίχνω καταγής.

Κινώ το κεφάλι προς τα κάτω, στο χώμα· κορόνα.
Τώρα, κινούμαι με βήμα ταχύ
ένα στο δεξί κι ένα στ’ αντικριστό·
να κατεβαίνω τα σκαλοπάτια τού ιδρύματος.