Διάφανες αυλαίες

Μαρία Καραθανάση

Είναι ακριβώς δώδεκα τη νύχτα.
Ξαπλώνω στο κρεβάτι, κλείνω τα μάτια
και με τα δάχτυλα του δεξιού χεριού
ακουμπώ τα βλέφαρα.
Στις άκρες νιώθω τις κόρες των ματιών
να κινούνται κυκλικά.
Βλέπω το πρόσωπό της,
τη φιλώ στο μάγουλο
κι αυτή με χαϊδεύει στα μαλλιά
Είναι επτά το πρωί.
Κινώ τις κόρες των ματιών δεξιά κι αριστερά·
ανοίγω τα βλέφαρα.
Κοιτάζω στην κορνίζα απέναντι
τη φωτογραφία τής μάνας.

*Φωτογραφία: https://boingboing.net/2023/03/03/odd-vintage-snapshots-of-women-in-mirrors.html